Neredeyse, tarih öncesi zamanlardan beri, Çin, Japonya, Hindistan, Mısır ve İran’da tarımının yapıldığı bildirilmektedir. Orta Çağ döneminde İtalya, Fransa ve İspanya’da tarımı yapılmış, Amerika kıtasının keşfinden hemen sonra da, İspanyollar tarafından önce Meksika’ya, daha sonraları oradan da Venezuella ve Kolombiya’ya götürülmüştür. A.B.D’ ye girişi ise, 1925 yılında Akdeniz ülkelerinden olmuştur.

Adı geçen bu ülkelerde, önceleri tıbbi amaçlarla ve çiçeğindeki boya maddesinin gıda ve kumaş boyacılığında kullanılması amacıyla yetiştirilmiş, daha sonraları ise, tohumundaki yağı için yetiştirilmeye başlanmıştır.

Çin’de, aspir bitkisi hemen hemen tamamen sadece çiçekleri için yetiştirilmekteydi. Çünkü, çiçekleri pek çok hastalığın tedavisinde kullanıldığı gibi, bitkisel çay olarak da tüketilmekteydi.

Çay olarak tüketilmesindeki esas neden, çiçekte amino asitler, mineral maddeler ve bazı vitaminlerin (B1, B2, B12, C ve E) bulunması idi.

Aromaterapik bakış açısıyla;

Soğuk sıkım yöntemiyle bitkinin tohumlarından elde edilen yağda;%65-70 Konjuge Linoleik asit,%18-20 Oleik asit,Palmitik ve Stearik asit bıulunur.

Dahilen adipoz dokuda yağ depolanmasını engelleyen CLA bakımından zengin olan bu yağ,metabolizmayı hızlandırarak yağ-kas dengesini düzenlemeye ve kilo kaybına yardımcı olurken,beyinde tokluk hissi sağlayan leptinin salınmasını da uyarır.

Aspir bitkisi tıbbi olarak, kadınların regl dönemlerinde, kalp-damar rahatsızlıklarında ve travma sonucu oluşan şişliklerin ve ağrıların tedavisinde başarılı bir şekilde kullanılmıştır.

CLA’nın ayrıca kemik dokusunda kalsiyum absorbsiyonunu arttırdığı,plazma glukoz seviyesini ve kolesrerolü düşürdüğü,insülin sensivitesini arttırdığı da görülmüştür.

A.B.D.’deyapılan çapraz-geçişli bir klinik çalışmaya yaş ortalaması 68.6 olan 136 beyaz, sağlıklı, post-menopozal dönemdeki kadın dahil edilmiş ve CLA takviyesi sonucunda öncelikle kemik mineral yoğunluklarında dikkate değer bir artış saptanmıştır (Brownbillet al., 2005).